سطح سرمی سایتوکاین ها در بیماران حاد و مزمن تب مالت

اهداف: طی عفونت بروسلوز ماکروفاژها و لنفوسیت های t نقش مهمی در پاکسازی میکروبی ایفا می کنند. سایتوکاین ها، پروتئین های کوچکی هستند که در فعال سازی، تمایز و عملکرد سلول های ایمنی نقش دارند. الگوی ترشحی سایتوکاینی می تواند بر نتیجه بالینی عفونت بروسلوز موثر باشد. هدف از این مطالعه بررسی سطح بعضی سایتوکاین های مهم طی پاسخ ایمنی در بیماران مبتلا به تب مالت مزمن و حاد بود. روش ها: در این مطالعه مورد- شاهد که در بیمارستان توحید سنندج به انجام رسید، 63 بیمار مراجعه کننده به بخش عفونی مورد مطالعه قرار گرفتند. 30 نفر به عنوان کنترل انتخاب شدند. 12سی سی خون برای انجام آزمایشات تشخیص بروسلوز مانند سرولوژی، کشت و pcr از هر نمونه گرفته شد. سایتوکاین ها به روش الایزا اندازه گیری شدند. داده های به دست آمده به نرم افزار آماری spss 12 وارد و با استفاده از آزمون های t مستقل و من- ویتنی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: سطح سرمی سایتوکاین های il-6، il-8، ifn-، il-10 و tgf-β در مبتلایان حاد و مزمن به طور معنی داری از گروه کنترل بیشتر بود، اما بین سطح این سایتوکاین ها در بیماران حاد و مزمن تفاوت معنی داری وجود نداشت. سطح سرمی il-12p70 علاوه بر آنکه در مبتلایان حاد و مزمن به تب مالت به طور معنی داری از گروه کنترل بیشتر بود، در بیماران حاد نیز نسبت به بیماران مزمن به میزان معنی داری بیشتر بود. نتیجه گیری: در بروسلوز سایتوکاین های التهابی و غیرالتهابی افزایش می یابد. به نظر می رسد که کم بودن سطح il-12p70 در بیماران مزمن نسبت به حاد، نشان دهنده نقص ماکروفاژها در بیماران مزمن باشد.